Londen, maart 2021

Het is op de kop af drie jaar geleden dat we voor het laatst in Londen waren. Destijds stond alles in het teken van de Brexit, inmiddels is zelfs het Covid-19 nieuws uitgedoofd om plaats te maken voor de ‘Ukraine invasion’. Maar veel Oekraïense vlaggen zien we niet. Het is rustig op straat, erg rustig, zelfs in de metro kun je gemakkelijk een zitplaats vinden. Natuurlijk sjezen flitsbezorgers als Getir en Gorillas wel overal rond, maar er zijn weinig toeristen die de stad met een bezoek vereren. Het lijkt aanvankelijk ook een hassle qua papierwerk, maar in de praktijk blijkt het mee te vallen. De UK is qua reisadvies groengekleurd, de ondernemers staan te wachten op nieuwe klandizie. Een ideaal moment dus om foodstad Londen weer eens nader te verkennen.

De UK, en dan greater London area specifiek, is altijd een interessante regio om te bezoeken qua food trends. Traditioneel waaien nieuwe ideeën over van de Verenigde Staten naar het Verenigd Koninkrijk, waarna het vaste land van Europa aan de beurt is. Waarbij er natuurlijk een duidelijk verschil is tussen de stedelijke en landelijke gebieden, het hippe Londen staat in schril contrast met de traditionele countryside – net als in zoveel andere landen. Daarnaast zien we ook veel invloeden vanuit andere streken, vanuit Mediterrane gebieden, het Midden-Oosten en Zuid-Oost Azië, veel fusion en pop-up restaurants. Eén van onze favorieten is Yuu kitchen in Spitalfields, waar je aan kunt sluiten aan lange tafels of aan de bar kunt zitten met een blik op de keuken. De Vietnamese lettuce wrap, Taiwanees geïnspireerde panko jackfruit of Filipino dishes zoals crispy pig ears of lechon kawali, het smaakt allemaal fantastisch. Nieuwe ketens zijn er ook, zoals The Alchemist, inmiddels aanwezig in diverse Britse steden als hippe cocktail- en foodbar en specialist in ‘molecular mixology’ zoals ze het zelf omschrijven. We schuiven voor de lunch aan bij een Koreaans restaurantje,  genieten ’s avonds van een simpele maar altijd lekkere Indiase curry en staan versteld van de drukte bij Italiaanse pastaketen Emilia’s pasta. En natuurlijk zijn er de vele food trucks, coffee stands en pop-up restaurants, waarvan de food trendwatchers verwachten dat er nog vele zullen komen en gaan.

Natuurlijk gaan we ook nog even naar Borough market, de gedeeltelijk overdekte foodmarkt aan de rechteroever van de Theems. Het is één van de oudste en grootste foodmarkten in Londen en dagelijks geopend. Ook hier is het rustig, qua bezoekers maar ook qua aanbieders. Sommige stands zijn zelfs leeg. Tijdens de coronacrisis is de delivery service van de markt opgeschaald om consumenten toch te kunnen bedienen. Zoals managing director Darren Henaghan het zei: ‘The Market will survive the outbreak, as it has already survived wars and terror attacks,’ hierbij ondermeer verwijzend naar de terroristische aanslag in 2017. Gelukkig is de dreiging nu ver weg en de markt open. We bekijken de mooie groente- en fruitkramen, visstands, zuurdesembroden, paddenstoelengerechten, you name it. Een lust voor oogpupillen en smaakpapillen.

We nemen natuurlijk ook een kijkje bij de supermarkten. Naast Tesco Express, Coop, Amazon Fresh en andere to-go retailers bezoeken we een grotere Sainsbury’s supermarket in Islington. ‘Great prices’ schreeuwen de banners, en ook de Sunday roast op Mother’s day en Rednose day (een goede doelenactie) vragen de aandacht. Bijzonder is ook het bord met de ‘Aldi price match’ erop, waarbij Aldi als referentie wordt genomen voor een prijsvergelijking. Kennelijk doorstaan de kipfilet, spruitjes, fairtrade bananen, maiskolven en crumpets (soort beschuitbollen) de prijsvergelijking. Verder vallen de grote hoeveelheid plantbased producten natuurlijk op, de soja-, haver-, kokos- en andere melkvarianten, de hoeveelheid ‘no ham’, ‘no meat’, ‘vegetarian hoisin duck meal kit’ op soja- en tarwe-eiwitbasis (waarom mag dat zo heten?) en de ‘this is not chicken pieces’. Het lijkt een beetje door te slaan allemaal in wat er vooral niet in de verpakking zit… Om aan te geven dat er ook nog ‘gewone’ producten zijn zien we een bakje olijven van de ‘Real Olive’ company. Dat je je maar realiseert dat ze niet gemaakt zijn op basis van andere ingrediënten, maar wellicht gewoon zo aan een olijfboom groeiden! Het doet ons denken aan een bezoek aan een Zweedse retailer een tijd geleden, waar een pak suiker met de claim ‘real natural sugar’ op het schap stond. 

Terug op straat is de rust ietwat verdwenen. Het is lunchtijd en zoals gebruikelijk rent iedereen, zowel het kantoorpersoneel als de vele bouwvakkers in de City, dan naar buiten op zoek naar een Itsu-wrap, tuna sandwich of traditionele meal deal. Voor de horeca is te hopen dat de drukte inderdaad wat terugkeert na de stressvolle Covid-19 periode. Maar gezien de huidige ontwikkelingen in de wereld zullen instabiliteit en onzekerheid een blijvende druk geven aan de overlevingskansen van niet alleen de Britse foodondernemer.