The spirit(s) of Soho
Wat is er nu mooier dan het nuttige met het aangename te kunnen verenigen? Op 1 september 2017, de dag van ons 10-jarig TEN-bestaan, zouden we in Londen zijn in verband met een sessie op het hoofdkantoor van Marks&Spencer. Londen is als foodmekka geen verkeerde plaats voor een feestje natuurlijk. En aangezien dat in ons geval eigenlijk altijd samen gaat met het ontdekken van nieuwe gerechten, drankjes en locaties hebben we ons eens aangemeld voor een food tour door Soho. Samen met een Australisch duo lieten we ons door food gids Joe rondleiden langs diverse foodie hotspots.
Joe, acteur van huis uit, bleek een erg enthousiaste verteller en bovendien dol op alles wat met food te maken heeft. De Aussies hadden ook nog niet vaak een georganiseerde food tour gedaan, omdat ze bang waren in een groep te belanden die slaafs zo’n idioot volgt die met opgeheven paraplu allerlei dingen vertelt die je toch al weet. Hun enige eerdere ervaring in Rome had hen echter positief verrast, vandaar dat ze zich opnieuw hadden aangemeld. Vanaf The Palace Theatre gingen we gevijven met redelijk rammelende maag op pad.
Forgive me father, for I have ginned
Het eerste restaurant dat we aandeden was La Bodega Negra. Hier kregen we twee traditionele tacos met een moderne twist voorgeschoteld die we met een frozen margarita naar binnen konden werken. Dat was geen slecht begin, hoewel de bediening matig in staat was uit te leggen wat de diverse ingrediënten en componenten waren van de bijzondere composities. Gelukkig was Joe daar met zijn map met ‘visual aid’ en hij liet ons de plaatjes zien van de ingrediënten die bij de fish&chips taco en de pulled chicken taco hoorden. Op naar de tweede locatie, The London Gin Club. Hier was een tafel voor ons gedekt met daarop prachtige, hoge gin-glazen. We kregen een uitgebreide uitleg over de London Gin Seven Dials die werd geschonken, waar we wat Fevertree tonic aan toe konden voegen met als finishing touch een olijfje. De Seven Dials bevat zeven smaken van jeneverbes, koriander, engelwortel, heemstwortel, clementineschil, kardemom en amandel. Door het toepassen van ‘cold distill’ en roterende verdamping worden de kruiden niet gekookt en behoud de gin haar frisheid. Als zeer matige G&T-liefhebber was ik wel verrast door de heerlijke milde smaak, de echte liefhebbers aan tafel waren zeer enthousiast. De Britse gin-infused beef pie smaakte er natuurlijk perfect bij en maakte ook dat de alcohol niet helemaal naar het hoofd steeg. We hadden nog een aantal plekken te gaan…
Natuurlijk mocht de Spaanse keuken niet ontbreken tijdens de tour. Bij Enrique Tomas, die in Spanje enorm succesvol is en in Soho een eigen winkel en restaurant heeft met een groot assortiment Iberico hammen, kregen we diverse kwaliteiten hammen en manchego kazen te proeven. Natuurlijk werd er een lekker glas rode Spaanse wijn bij geschonken. Niks mis mee! We bleven nog even in Spaanse sferen door de Pix Bar aan te doen. Je waant je een beetje in Noord-Spanje met een bar vol schalen met pintxos waar we er een paar van uit mochten zoeken en onder het genot van een jonge, witte Spaanse wijn oppeuzelen. Al pratend waren we er eigenlijk allemaal wel over eens dat de echte food stad van de wereld San Sebastián is met haar fameuze restaurants en tapas cultuur. Met dat beeld in je hoofd was de Pix Bar wel een beetje een slap aftreksel, maar goed.
This is not a brothel…
De volgende locatie hadden we ten eerste niet gevonden (4e verdieping boven een ander restaurant) en waren we ten tweede niet binnengegaan. Een klerenkast van een bewaker en bordjes als ‘this is not a brothel, there are no prostitutes at this address’ bevestigen het restaurantgevoel ook niet echt… Eenmaal binnen bij Opium mochten we ons tegoed doen aan heerlijke dim sums waarbij thee werd geschonken. Nou ja, thee, het zat in een theepot, maar bleek een mengsel van wodka, rozenthee, vermouth en rose champagne. Bijzonder was het zeker! Ondertussen leerden we onze tafelgenoten ook steeds beter kennen en waren we aanbeland bij de nicknames die wij als Nederlander in Australië hebben. Kennelijk worden we ‘Swamp krauts’ genoemd, aangezien de Duitsers ‘Krauts’ (zuurkoolvreters) zijn en ons land nogal nat is. En de Engelsen bleken Pommies genoemd te worden, waarvan ze zelf de afkorting niet eens wisten. Joe wist hen dat wel te vertellen, het komt van POME – Prisoners of Mother England. De Aussies leken oprecht geschokt dat dit de herkomst was… Wat je al niet opsteekt tijdens zo’n tour!
Tot slot natuurlijk, het dessert! Hiervoor daalden we weer alle trappen af, liepen de inmiddels overvolle en met straatlampen verlichte straten van Soho in, totdat we voor een muur stonden waar toch een deur in bleek te zitten. Joe ging ons voor een cocktail & dessert bar in, Basement Sate genaamd. Hier deden we ons tegoed aan een heerlijk hazelnoot praline dessert en klonken we op ons 10-jarig bestaan. Sate = ‘Satisfy to the full’ en dat is helemaal gelukt! We namen afscheid van onze tourgenoten, nadat Joe ons nog even had meegenomen naar de muurschildering ‘The Spirit of Soho’ waar heel de geschiedenis van Soho in kort op is weergegeven. ‘So, actually, we could have gone here immediately and skip the whole tour, because all of Soho is summarized here!’ Really? Not! We hadden al die mooie locaties en proeverijen zeker niet willen missen.
Neem contact met ons op
